Kuala Lumpur 04/05

Kuala Lumpur

Ook vandaag gaat het weer op rolletjes. De vluchten die we tot nog toe met Air Azië gedaan hebben zijn allemaal precies op tijd en worden zeer efficiënt uitgevoerd.

In één uur en 50 minuten staan we weer aan de grond in Kuala Lumpur.

We hebben afgesproken met de mijnheer van de B&B dat hij onze rugzakken komt halen zodat we daar niet mee in de stad hoeven te sjouwen. Hij wilde dat zelf want ze op de luchthaven in een store geven was volgens hem veel te duur. We sturen hem een SMS en een kwartier later staan we bij pilaar nr. 6 en daar worden de spullen opgepikt. Wat een service! Ook vanavond zal hij ons weer ophalen als we terug komen uit de stad.

We gaan op zoek naar de trein die ons naar het hartje van Kuala Lumpur brengt.

Het is een enorm grote stad met bijna 2 miljoen inwoners en wel 244 vierkante kilometer groot. De sneltrein doet er 28 minuten over en de bus anderhalf uur dus de keuze is snel gemaakt.

De prijs is best fiks: € 40 voor een retour dat is voor de doorsnee inwoner bijna niet te betalen.

Op Central station stappen we uit en gaan proberen de stad te voet te doen. Naar de Petronas Towers is het ongeveer 6 km. Lopen. Gewapend met google maps gaan we op pad.

We lopen eerst langs Brickfields, de Indiase wijk en dan na een half uur de langs de Chinese markt waar het wemelt van goed bedoelde spullen en lekker eten.

Het is een zaligheid om zo van de ene markt over te lopen naar de ander. Vervolgens lopen we over Central Market en ook hier nog een deel van de Indiase markt. Je komt er niet uitgekeken.

We eten in hartje Kuala Lumpur en vervolgen onze wandeling door de stad. Het is immens groot allemaal. We lopen in de richting van de beroemde Petronas building, het trademark van Kuala Lumpur, maar voor we er zijn worden we verrast door een enorme stortbui. Het gaat zo hard dat we echt even moeten schuilen voor deze tropische jongen.

Na een half uur is het weer droog en gaan we verder. Als we aankomen bij het enorme gebouw is de lucht alweer een beetje opgeklaard. De drukte geeft aan dat het echt een bezienswaardigheid is. Mensen maken foto’s in allerlei poses voor en onder het gebouw.In een van de torens is ook een enorm winkelcentrum en ook hier weer van Armani tot Yves Saint Laurent.

Het verschil met Borneo is wel dat hier alles met Visa of andere cards betaald kan worden en niet cash maar wij houden de card op zak. We lopen via het winkelcentrum naar de andere kant van het gebouw. Misschien kunnen we hier betere foto’s maken van de torens.

We gaan nog even het park in en daarna naar de metro richting Central station en dan met de sneltrein richting airport. Hier eten we wat en sturen een sms naar onze B&B dat we opgehaald kunnen worden. 10 minuten later staat onze privé taxi voor, een beetje decadent is het wel. De mevrouw komt nog even afrekenen en als we twee ringgit fooi geven dan krijg ze een blos op de wangen en zegt wel drie keer dat dit echt niet hoeft. Ook voor de 4 ritten van en naar het vliegveld willen ze geen cent aannemen; over service gesproken! Nog een snelle douche en dan tussen lakens, morgen weer een dag.

In de keuken staan allerlei cakejes en brood voor een ontbijt plus thee en koffie. Neem en eet net zoveel je maar wilt is het advies van de host. Om negen uur gaan we terug naar het vliegveld en nemen hartelijk afscheid van deze lieve mensen. We brengen de rugzakken in een store, hier huur je een kluis voor de bagage voor 3, 6 of 12 uur.

We nemen de trein weer naar het centrum en van hier de metro naar Batu Cave.

Deze bezienswaardigheid is de moeite waard als je nog wat uurtjes over hebt. Ongeveer 13 kilometer ten noorden van Kuala Lumpur, in het district Gombak, vind je de Batu Caves. De naam komt voort uit de rivier Sungai Batu die langs de heuvel loopt. De kalkstenen Hindoetempels liggen in een grot, die zo’n 400 meter lang en 100 meter hoog is. 

Via een enorme trap van 272 treden kom je bij de ingang van de grot. Het interieur van de grot ziet er schitterend uit, vooral de zonnestralen die door de opening aan de bovenzijde naar binnen schijnen. Vanaf de ingang van de grot kun je ook de stad Kuala Lumpur mooi in de verte zien liggen en het barst hier werkelijk van de Makaken aapjes.

Deze apen zijn enorm verwend door alle toeristen en zijn hierdoor agressief geworden naar de bezoekers. Binnen een handomdraai stelen ze je tas, camera of voedsel, dus wees altijd alert. Binnen in de grot zijn allerlei verschillende tempeltjes waar de rituelen plaats vinden. Ook vindt er eens per jaar een festival plaats, het Thaipusamfestival, met anderhalf miljoen bezoekers.

De aapjes zijn wel echt hinderlijk. Voor onze ogen worden de mensen ontdaan van hun halsdoek of hun fles drinken. Ook het stelen van spelden uit het haar van vrouwen is een geliefde bezigheid.

Na een paar uur hebben we het gezien en gaan terug naar Central station om wat te eten en daarna nog even een toertje te voet door de wijk Brickfields, ook wel Little India genoemd.

Eten en drinken is ook hier een van de grootste bezigheden maar ook je hand kan gelezen worden. Ook kleding aanschaffen is hier een geliefde bezigheid. We genieten van de geur van heerlijke kruiden die door de hele wijk hangt. Het is een prachtige afsluiting van de stad Kuala Lumpur.

We lopen weer terug naar het Central station en pakken de trein naar het vliegveld.

Bij de bagage store halen we onze spullen weer op. Er is hier ook gelegenheid je een beetje op te frissen en wat schone kleren aan te doen. Van hieruit gaan we naar terminal 1 vanwaar de internationale vliegtuigen vertrekken. Het inchecken gaat een beetje chaotisch. We staan keurig in de rij te wachten tot een van de grondstewardessen het nodig vindt de afzetting van de rijen te corrigeren en dan staan we in een keer achteraan! Niet leuk, maar toch maar weer geduldig wachten. We zien dat allerlei trucjes worden bedacht om maar voor te dringen.

Voor ons staat een Aziatische jongen die er plotseling na wat gesmoes ineens vier vrienden bij heeft en zegt dat ze als groep reizen, maar bij de incheck zijn ze plotseling weer solo.

Een beetje laf maar goed, zo gaat dat, maar niet al teveel aan storen. We gaan snel nog wat eten en dan is het tijd om naar de gate te gaan en kunnen we beginnen aan vlucht nr. 9 van deze rondreis.

Bij de gate is er een drukte van belang. De stewardessen en piloten staan ook te wachten tot zij naar het toestel kunnen. Dan is er plotseling overleg en komt er een krakende stem uit een microfoon die omroept dat er een probleem is met een van de deuren en dat de mensen van rij vier tot zeventien zich moeten melden.

Uiteindelijk kunnen zij niet mee omdat anders de veiligheid in gevaar komt. Er worden 83 mensen uitgecheckt. Met ruim anderhalf uur vertraging kunnen we vertrekken om dertien uur en 40 minuten later te landen op Schiphol Airport. Een fantastische rondreis Borneo zit er op.

Kami menikmati perjalanan!!

                                          Renée & Thomas

                                                                 

          

                            

                                                                                 (Foto en Video link hier onder)
                                        
                                                                                 https://youtu.be/G8FDeNXPRRc

Terug in Kuching. 03/05

De aankomst in Kuching is om 09.00 uur, lekker vroeg dan hebben we nog wat aan de dag.

De douane faciliteiten gaan ook vlot en onze rugzakken draaien al een keer voorbij op de lopende band. Alles bij elkaar staan we een half uur later in de aankomsthal voor een ticket voor de taxi die ons niet zo ver van de luchthaven bij een hotel afzet. Dat hotel hebben we thuis al gereserveerd.

Om half tien in de ochtend inchecken in het hotel is ongewoon vroeg. Normaal ben je pas vanaf twee uur welkom maar hier doen ze er niet zo moeilijk over.

We krijgen onze kamersleutel en kunnen er gelijk gebruik van maken; super service!

Met de taxi chauffeur hebben we een deal dat hij ons morgenochtend om vijf uur oppikt,

om ons weer op het vliegveld te brengen voor de vlucht naar Kuala Lumpur.

We zitten een behoorlijk stuk van het centrum, maar wel gunstig voor een aantal shopping Malls en heel leuk tegen een Chinese wijk aan.

We beginnen met een heerlijke kop thee te zetten en daarna gaan we de wijk maar eens bekijken. 

We belanden in een nieuwe Mall, waar we zien dat alles wat naam en faam heeft op gebied van mode, hier is gevestigd en dat betekend dat de prijzen ook van het zelfde kaliber zijn. We splitsen ons op omdat ik liever de elektronica winkels afstruin en Renée de schoenen en kledingwinkels met een bezoek vereerd. Na drie kwartier zien we elkaar dan meestal bij een of ander koffiebarretje. Het eerste wat ik meestal doe is prijzen vergelijken of het inderdaad zoveel scheelt met Nederland. Dat blijkt op gebied van elektronica en foto equipment niet zo te zijn. Het is zelfs duurder en dan ben je snel uitgekeken.

Maar toch heb ik geluk. Bij een telefoonwinkel vind ik een 8 inch tablet wat een demo model is. Het ziet er werkelijk als nieuw uit, geen krasje te bekennen en precies wat ik zoek.

Dan begint het onderhandelen. Ik wil nooit de hoofdprijs betalen dus zet ik op voorhand heel laag in. Maar aan de gezichten van de twee achter de balie zie ik al snel dat zij niet akkoord kunnen met mijn wanstaltig bod. Ze lopen rood en paars aan, en als je dat door hun Aziatisch gezicht heen ziet, is het de bedoeling toch wat water bij de wijn te doen.

Schoorvoetend doe ik een nieuw bod waardoor de gezichten opklaren. Alleen over de vorm van betalen zijn we het nog niet eens. Ze willen graag cash, met een creditcard kost het zeker omgerekend €15 meer. Dus moet ik opzoek naar een geldautomaat. Die zijn in dit gebouw niet zo moeilijk te vinden. Even pinnen en terug naar de shop waar het tablet al keurig netjes klaar ligt. Voor mijn gevoel “missie geslaagd”, op naar de koffie.

Renée heeft minder geluk. Ze heeft geen goede slippers kunnen vinden en als ze wel iets vond waren dat ook nog “zit slippers” en niet iets om mee te lopen. Bovendien oversteeg ook de prijs het vakantie budget Jammer!

Op naar de lunch. Aan de andere kant van het hotel ligt Chinatown en daar vinden we vast wel wat. Als we buiten komen lopen we tegen een muur van warmte op. Het is vandaag ongenadig heet, zeker 36 graden en 100 procent luchtvochtigheid. In de Chinese wijk is alles nog dicht. Wel vinden we een bakker waar we een half krentenbrood kopen en gaan terug naar het hotel. We kunnen vast weer het een en ander organiseren voor morgen want dan beginnen we aan de terugreis richting Nederland, met nog wel een lange stap over in Kuala Lumpur.

Tegen een uur of zes gaan we weer terug naar Chinatown. Het hele plein staat nu vol met tafels en stoelen en er branden wat lichtjes en het is erg gezellig. Maar maak nu maar eens een keus uit 40 of meer eetstalletjes! De keus valt op saté met noedels of witte rijst en we willen graag gebakken banaan toe. We genieten van de sfeer die volgens Renée 34 jaar geleden in Miri precies het zelfde was. Om negen uur gaan we terug naar het hotel en gaan slapen. Om 04.15 gaat de wekker en 4.45 uur zijn we beneden bij de receptie en staat de taxi al klaar. Op naar het vliegveld voor vlucht nr. 8 naar Kuala Lumpur.

Selamat Pagi     

"Kookcursus"

Doordat de beklimming van de Mnt Kinabalu niet doorgaat, zoeken wij nog een nuttige dagbesteding in Kota Kinabalu en komen dan deze advertentie van TripAdvisor tegen.

Een kookcursus lijkt mij wel wat en zeker de Aziatische keuken heeft best wat te bieden. Als keukenprins thuis en iemand die graag wat wil bijleren op gebied van de kookkunst moet deze cursus precies op maat gesneden zijn.

We zoeken op internet naar de juiste informatie en of er nog een plaats is. We hebben geluk en kunnen er nog bij voor de ochtendsessie die van 10.00 tot 14.00 wordt gegeven.

Het past precies in ons schema. We worden zelfs keurig bij onze B&B opgehaald en later ook weer terug gebracht staat er in de informatie.

Omdat we een beetje uit het centrum zitten houden we er rekening mee dat we vroeg worden op gehaald. Hoe laat weten we niet want dat staat er niet bij in de info. De locatie is 12 km van het centrum dus houden we rekening met een transfer van een klein uurtje. Negen uur lijkt ons goed.

Net als we ons ontbijtje naar binnen hebben gewerkt staat ons transport al voor de neus. Een kleine 20 minuten te vroeg.

We maken een verontschuldiging naar de chauffeur dat we nog tanden willen poetsen en een klein toilet bezoekje kan ook geen kwaad. “No problem sir” horen we. We gooien ons vijf minuten later in de mêlee van verkeer. Het is giga druk na het vrije weekend van 1 mei.

Stapvoets gaat het richting centrum waar nog zeven mensen moeten worden opgehaald.

Dik een halfuur heeft de chauffeur nodig om het centrum te bereiken om de mensen op te pikken. Er zijn nogal wat kinderen bij waarbij ik denk: Hebben die ook wat aan een kookcursus? Dat zou kunnen natuurlijk maar het lijkt mij niet gewoon. Misschien was er geen plaats bij de kinderopvang?

Om even voor 10 uur arriveren we via een slingerweggetje bij onze kooklocatie.

Daar staan nog wel vijf busjes met mensen die waarschijnlijk ook komen koken.

Een kookgroepje van vijftig man is natuurlijk niet niks. Ik wordt ontvangen door iemand bij de receptie die roept: “Ik ken u!” Verbaasd kijk ik haar aan en vraag waarvan dan?

Ze had mij gezien in het centrum van KK bij een grote Mall, zwaaiend met mijn credit card (grapje).

Ik begin toch wel een beetje argwaan te krijgen of ik hier vandaag wel afzwaai met een “diploma Aziatische kookkunst”. Na de uitleg van een enthousiaste medewerker is ons heel snel duidelijk dat wij zelf geen pan zullen beroeren vandaag, maar dat ons zal worden uitgelegd op wat voor manier allerlei vroegere bevolkingsgroepen van Borneo kookten en leefden. We zijn terecht gekomen in een Cultural Village met 5 Longhouses, waar ons het leven en het koken in vroegere tijden zal worden uitgelegd.

Ook het proeven van gerechten uit die tijd hoort erbij. Na de rondgang staat er ook nog een soort galgenmaal te wachten.

Het is niet helemaal wat we voor ogen hadden. We zijn door de advertentie op een verkeerd been gezet.

Maar het gaat er toch op lijken dat dit best een leuke rondgang door de Cultural Village gaat worden.

We worden in groepen in gedeeld van ongeveer 10 mensen en gaan op tour langs de Longhouses. Bij ieder Long house staat een lieftallig meisje in de outfit van de bevolkingsgroep die in dat huis leefde. We krijgen inderdaad de manier te zien hoe er gebakken en gekookt werd en mogen we proeven. 

Zo heeft ieder huis zijn specialiteit.

Ook de rituelen en gebruiken komen aan de orde. 



Zo word ik bij longhouses 5 tot leider van de groep gekozen en moet via een soort eed verklaren dat ik niet op oorlogspad ben maar een vriendenbezoek komt afleggen. We genieten toch van de historische gebruiken en gewoonten en krijgen een goede indruk hoe het er in Borneo aan toe ging.

We sluiten af met een buffet waar we ons te goed doen aan een heerlijk maal.

Na de maaltijd staat het busje klaar om ons weer terug te brengen.
In de B&B gaan we eerst aan de slag met het herpakken van de rugzakken. Morgen wacht ons vlucht nr 7 van onze rondreis in Borneo. We moeten vroeg vertrekken, om 5 uur gaat de wekker, vandaar dat we alles al zo goed mogelijk op orde brengen.
Daarna gaan we naar een winkelcentrum in de buurt waar een flink aantal restaurants zijn. We lopen een rondje en ons oog valt op de Chinees vanavond. Na de maaltijd nog een douche en dan tussen de lakens. Om 5.30 uur breng ik de rugzakken naar beneden en er is al flink leven in de brouwerij. De mevrouw van de B&B brengt ons zelf naar het vliegveld voor de vlucht naar Kuching.
De hele familie gaat mee, want nadat ze ons heeft afgezet brengt ze gelijk de dochter naar school, die al om 7.00 uur begint. De dochter is intern op school en komt alleen voor het weekend naar huis.
Alles loopt perfect en we nemen hartelijk afscheid van de familie en gaan inchecken.
Het ontbijt wordt deze ochtend verzorgd door de firma Mac Donalds: pancakes en koffie.

Selamat pagi.

Mount Kinabalu

National Park Kota Kinabalu 01/05

Vandaag is het de dag dat we de beklimming van de Mount Kinabalu zouden doen.
Er zijn een paar redenen dat dit niet lukt. Allereerst ben je van het weer afhankelijk, ten tweede omdat de touroperators alles in eigen hand houden kom je er bijna niet tussen en er hangt een enorm prijskaartje aan voor buitenlanders.
De operator eist dat je minimaal 3 nachten op deze berg zit terwijl dat makkelijk met 2 nachten kan. De permit kan alleen maar met een trekkingsbureau worden geregeld.
En ten derde, in deze periode rond 1 mei is alles minimaal een half jaar van te voren volgeboekt.

En daar moeten we ons bij neerleggen. Meer dan twee dagen is voor ons geen optie vanwege de tijd die we beschikbaar hebben. We hebben er met een beetje weemoed vanaf gezien, maar het is geen drama, we hebben besloten om een trail te lopen op 1500 m en naar de Poring Hot Springs te gaan.
Om half 8 komt een busje ons afhalen in het Guesthouse en na een paar stops om andere mensen op te halen kunnen we op pad. We zijn met 1 Ier, 1 Aussi ,1 Japanner, 2 Koreaanse dames, 2 Chinese dames en 2 Nederlanders (wij) en 1 chauffeur/gids. Dat maakt 10 personen. Er wordt veel gespeculeerd of de Mount Kinabalu te zien is. Het weer is de laatste 24 uur redelijk onstabiel en het is maar de vraag of we de top te zien krijgen. Na anderhalf uur zijn we bij een dorpje met natuurlijk een markt. Van hier uit is er ook een goed uitzicht op de top.

Er hangt veel bewolking, maar de top is wel zichtbaar. We maken uiteraard foto’s en gaan ook nog wat bananen scoren. Het ontbijt is er bij ingeschoten want dat is pas om 8 uur. Gewapend met een rol koekjes en een paar kopjes thee lukt het de eerste uren ook wel, maar nu begint onze maag toch wel te knorren. Na een pauze van een half uur vertrekken we naar de ingang van het park De gids rekent de entree af en we kunnen beginnen aan onze trail. 

Het is al snel duidelijk dat het heel erg modderig is met een zeer zompige bodem. Dat betekent dat het behoorlijk nat is op de berg, ook voor het Chinese meisje dat op teenslippers deze trail gaat lopen. Verbaasd kijkt ze de gids aan want bij het hotel is nog gevraagd of het schoeisel goed genoeg is.
Er is geen weg terug, of ze moet al die tijd gaan zitten wachten tot iedereen terug is.
Ze begint er aan en klaagt niet. Het is een schitterende route. De gids kent het op zijn duimpje en ook over de natuur weet hij veel. Na de trail is het verzamelen en gaan we op weg naar de Hot Springs. Normaal is het 20 minuten rijden maar dat valt even tegen. In een klein stadje wat hier tegen de berghelling kleeft is de maandelijkse markt. Alle boeren komen hun waren aanprijzen en dat betekent heel veel verkeer, ook al omdat 1 mei een vrije dag is. Iedereen maakt vandaag een uitstapje, niet alleen de mensen die speciaal voor de markt komen. Het verkeer rijdt zeker een halfuur stapvoets. Als we het dorp eindelijk door zijn stopt de chauffeur plotseling aan de kant van de weg en vraagt ons mee te komen.

De bijzondere plant die Rafflesia blooming heet, staat in bloei en dat moet je gezien hebben. Hij bloeit maar eenmaal per 15 maanden en dan ook nog maar vijf dagen! We betalen snel 40 RM en mogen de tuin in. Deze keer is het ook nog eens extra bijzonder omdat deze bloem zes bladeren heeft en normaal maar 5. Heel af en toe komt het voor dat er 7 bloem bladeren zijn.
Verscholen half onder een struik zien we het wonder van Borneo.
Echt fraai om het trademark van dit land te zien en samen met de Orang oetang hebben we nu echt het gevoel weinig te hebben gemist.

We gaan door naar de Poring Hot Spring, waar we een lunch krijgen en dat wordt tijd! We zijn al behoorlijk achter op het schema door het oponthoud in het verkeer.
De lunch is heerlijk en ook onze Japanse vriend laat zich niet onbetuigd. We zitten gezellig aan een ronde tafel met draaiplateau wat heel normaal is voor dit land. Telkens als het plateau even stil staat, draait de Japanse vriend hem snel naar zich toe en schept het nog niet lege bord nogmaals bij. Waarschijnlijk heeft hij erg veel trek of is hij een grote eter. Gevolg is dat je er als de wiedeweerga bij moet zijn om ook nog een vorkje mee te prikken. Wij zitten rechts van de man en het draaiplateau gaat tegen de klok in dus zijn wij steeds na hem aan de beurt!

Na de maaltijd op naar de Poring Hot Springs, maar eerst staat hier een Canapywalk op het programma. Dat betekent dat we eerst een kaartje moeten kopen van RM 5 anders mag je niet fotograferen en dat is voor één camera.
We nemen de gok één kaartje te kopen en als het tegen zit nemen we om de beurt een plaatje.
We klimmen eerst zo’n 400 trappen op en kom bij de controle die vraagt naar de kaartjes, met één camera sir?  Ik zeg "yes". We worden nagestaard of we niet nog een camera tevoorschijn halen. Het lijkt mij stug dat bij deze drukte bij ieder vast punt van de Canapywalk een man staat. En dat heb ik goed, na punt twee geen controle meer en Renée kan rustig stukjes filmen en dat scheelt RM 30 want dit is de prijs om te mogen filmen weer een probleem van tafel. Het is wel bijzonder, we hoorden van de gids dat wij een van de laatste zijn die deze race door de boomkruinen op deze manier doen. Morgen gaat de nieuwe open maar dan 25 meter lager en gemaakt van metaal. Wij lopen over een brug gemaakt van kabels en touwen. Omdat dit ieder jaar vernieuwd moet worden kiezen ze nu voor een variant die minder onderhoudsgevoelig is, maar wel een stuk minder leuk voor de toerist! Drijfnat van het zweet komen we aan het eind van deze Canapywalk.

Nu nog 400 treden naar beneden en dan lekker in de pot nagenieten van de inspanningen. Als we bij de gate komen om de Canapywalk te verlaten hoor ik 2 keer fluiten. We denken dat Renée is gesnapt met filmen maar dat is het niet. Massaal gaan de mensen uit het bad. Renée had zich verheugd op een frisse duik, maar helaas de zaak gaat sluiten. We gaan naar het restaurant voor een limoen thee.
We hebben nog een halfuur voor dat het busje terug gaat naar Kota Kinabalu. We moeten scherp op tijd vertrekken want er zijn twee mensen bij ons die om 19.30 uur de nachtbus willen halen die reeds geboekt is. Iedereen is keurig op tijd behalve onze Japanner. Die is zoek! Onze chauffeur kijkt ongerust, waar zit de man? Na tien minuten komt hij aanlopen, maakt 10 keer een buiging "sorry, sorry". Hij had niet begrepen dat het bad ging sluiten en was rustig blijven zitten.

Paparazzi

De Ier en de Australische dame zien de bui al hangen. Als dit maar goed komt met de drukte op deze smalle tweebaansweg met honderd en een haarspeldbochten. Normaal heeft de chauffeur 2 uur nodig om bij het bus station te komen en het is nu al 17.00 uur! Waar het kan zet de chauffeur het pookje op stand racen. We merken aan alles dat het een dubbeltje op zijn kant wordt. Nu begint het ook nog te regenen maar de wegen worden er niet echt gladder van want het gebeurt vaker dat Pluvius hier regeert. Het is 19.00 uur en we zijn vlak voor Kota Kinabalu. Het verkeer wordt al maar drukker. Toch lijkt het er op dat het op het nippertje lukt. Om tien voor half acht rijden we het busstation op. Midden op de weg stopt de chauffeur, springt uit de wagen, grijpt de eerste de beste die hij kent en zegt dat hij deze mensen naar de goede bus moet begeleiden. Opgelucht haalt iedereen adem.
Nog één hotel en dan zijn wij aan de beurt om uit te stappen. Om 20.00 uur zijn we weer terug in het Guesthouse na twaalf en een half uur. Het was enerverend, het was geen top poging maar een TOPDAG!!

Selemat Malan

KK dag 3

Overal hoor je dat je vooral de Gaya Street Sunday Market op zondag moet gaan bezoeken en dat hebben we dan ook in de planning opgenomen om maar niets te missen.
Ik kan me bijna niet voorstellen dat het een nog groter spektakel is als de Night Market.
Toch is het zo.
Het zijn straten vol met allerlei stalletjes die door de hele stad staan. Eigenlijk is de hele binnenstad van Kota Kinabalu een grote markt.
Omdat het ook nog een lang weekend is voor de mensen, vanwege 1 mei (valt op maandag dit jaar) heeft iedereen vrij en is de hele dag door de stad compleet verstopt. Vanmorgen hebben we geprobeerd om met Uber een taxi te regelen maar dat lukte niet goed omdat het adres van ons Guesthouse bij vrijwel geen enkele taxi chauffeur bekend is. En als je met Uber reist gaat dat via de mobile telefoon en Google Maps. Het lukte ons maar niet om het adres waar we nu zitten bij Uber bekend te maken. Iedere keer krijgen we een melding dat hij ons een paar straten verderop komt oppikken en dat willen we natuurlijk niet. Ook lukt het de eigenares van ons Guesthouse niet het juiste door te geven. Maar de aanhouder wint. Op een gegeven moment had ik beet en de Uber chauffeur gaf aan dat de taxi ons met zeven minuten op het juiste adres kwam ophalen. Ik blij natuurlijk. Dan komt mevrouw ook plotseling zeggen dat ze beet heeft en de chauffeur ook naar haar onderweg is. Dat is lastig, nu is er twee keer een taxi besteld en om Renée nou in een eigen taxi te laten reizen.... Ik heb "mijn taxi" toch maar snel gecanceld. 

Vlak bij de mark stappen we uit, lopen de de hoek om en zien een enorme massa mensen. Er zijn allemaal kraampjes van de zelfde kleur blauw, met precies de zelfde afmetingen, keurig tegen elkaar gebouwd en ook nog kaarsrecht. De massa schuifelt relaxt en zonder te dringen door het smalle paadje wat nog over is. 

Soms zitten er ook wat mensen op een kleedje om de zelf verbouwde groente of fruit te slijten.
Ook dieren zijn een gewild verkoop product. Als we de ouders met kinderen gadeslaan dan is het snel duidelijk dat het bijna niet mogelijk is zonder hondje, konijn, katje of duif de markt te verlaten. Wij zien nog maar even af om over te gaan op het aanschaffen van wat voor soort huisdier dan ook. Zo blijven we ook vrienden van ons Kamerlid Mw.Tieme. Als je aan het begin van de markt koffie drinkt dan ben je aan eind weer toe aan een versnapering, zo groot is deze markt.

We eten nog wat in de food court van een warenhuis en gaan dan op zoek naar een taxi die ons naar de grootste Moskee van Saba brengt. Die ligt vanaf het centrum ongeveer 5 km aan de rand van de stad. Als we aankomen is het hier ook al immens druk. 

Het vrije weekend gaat er bij een ieder goed in blijkbaar, ondanks de zeer hoge temperatuur van 34 graden. Een grote rij bussen en een parkeerplaats vol met auto's, alles lijkt hier groot; het park en de vijver voor de moskee en het gebouw zelf.
Voordat we naar binnen mogen moeten uiteraard de schoenen uit en we moeten onze kleding aanpassen. 

Voor RM 5 kun je een djellaba huren en een hoofddeksel. 
Op dit moment zijn er weinig biddende mensen maar wel veel fotograferende moslims en sommige die er zelfs een middagdutje doen.
Na een halfuur gaan we onze kleding weer inleveren. Het is nogal warm met zo'n extra lange jurk en hoofddeksel. We gaan kijken of we een taxi kunnen vinden en dan terug naar ons Guesthouse. Morgen wacht een zware dag en vandaag willen we proberen  de blog af te maken.

Selamat Malan

KK dag 2

Een stadsbezoek is het volgende programma onderdeel. Eerst hebben we de blog een update gegeven en daarna richting centrum. We hebben besloten een stukje te lopen naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum dat ongeveer een halfuur lopen is. We moeten wel twee keer een vierbaansweg oversteken en dat staat gelijk aan zelfmoord. Ze zijn hier niet ingesteld op voetgangers dus houden ze er geen rekening mee. Je moet hier eerst goed naar rechts kijken en dan links (het verkeer rijdt links in Malaysia) en proberen zonder schade over te komen. Geduld hierbij is een noodzaak. We brengen eerst een bezoek bij Ma Bakery. Die hebben buiten lekkere dingetjes ook internet en hier proberen we nogmaals of we een Uber chauffeur kunnen strikken. En na "de koffie met" komt inderdaad een Uber taxi. We stijgen in en raken aan de praat met de chauffeur die van beroep eigenlijk fotograaf is. Wij vragen een aantal dingen aan hem over de stad en hij legt uit wat wel en niet goed is voor de toeristen. Daarbij komt ook nog dat Uber je voor de helft van het geld keurig rondrijdt. Er gaan hier nog geen verhalen over Uber chauffeurs die de kluit belazeren alhoewel ze op de luchthaven worden gemeden als de pest. Ze rijden hier op de klok; des te langer de rit des te meer je moet betalen.

Bij het Waterfront stappen we uit en gaan de de stad verkennen.

Langs het Waterfront is het een drukte van belang. We zijn net op tijd om te zien hoe de vissersvloot de haven verlaat.

Naast mij staat een tandeloze jongen die een shirt draagt van Bayern München. Als ik aan hem vraag of hij soms fan is lacht hij zijn anderhalve tand bloot en roept yes yes yes!! Maar wij hebben Ajax zeg ik hem. Dan is hij niet meer te stoppen en beweert met een aantal handgebaren dat dat helemaal niks is. Nee Bayern en wijst nogmaals op zijn heel erg nodig in de was moetende shirtje.

We komen nu bij een kleine inham wat op een haventje lijkt. Er liggen wel 15 motorbootjes met redelijk wat pk. Ze worden om beurten volgeladen met mensen die dan vol speed vertrekken naar een eiland voor de kust. Zonder zwemvesten zitten moeders met kinderen en een enkele man. Wij hoorden van mensen dat op de eilanden erg veel Filepijnen wonen en die komen dan vooral in het weekend boodschappen doen. Maar aan de veiligheid wordt niet zoveel aandacht geschonken. Het zijn een soort zzp ers die de bootjes bemannen en voor een appel en een ei de overtocht maken.

Anders is het even verderop aan de pier waar de boten liggen die wel veilig zijn.

Eerst een kaartje kopen, dan een zwemvest aan en dan pas aan boord op weg naar een van de eilanden.

We gaan verder en slenteren wat over de markt bij de vissershaven en krijgen wat te proeven wat een vrucht die op een mango lijkt. Of we niet een kilo of wat willen kopen, ze zijn gezond en lekker! Als we uitleggen dat we backpackers zijn en erg op de kilo's moeten letten dringt de man niet verder aan en wenst ons een fijne voortzetting van de dag.

In een enorme loods ernaast is nog maar eens een groentemarkt waar hele straten met bananen te koop worden aangeboden. 

Sommigen verkopers zijn al zo lang op dat ze even een dutje doen naast hun waren. Na anderhalf uur markten bezoek gaan we even afkoelen in een shopping Mall. Hier staat de airco op vol; buiten is het inmiddels 34 graden en we kunnen een beetje verkoeling wel gebruiken.

We hebben hier bij het Waterfront wel 4 grote shopping Mall's gezien. Een gewone,een luxe en super de luxe en ook een waar wij zelfs niet naar binnen gaan omdat we denken dat alleen bij het bestellen van koffie de credit card al leeg is.

We sluiten de dag af bij een echt Maleis restaurant en dit moet wel goed zijn gezien de krantenknipsels aan de muur. Midden in de zaak zit een "moeder overste" die het geld beheert. Als we goed kijken is het de dame op de krantenfoto, maar nu vele jaren en een aantal tanden later. Zij heeft destijds iets uitgedokterd waardoor ze de beste en de lekkerste rijst op een bord toverde. 

Nu zit ze midden in de zaak de boel goed in de gaten te houden. Voor het koken heeft ze een kok in dienst. Een paar Heineken biertjes worden naar binnen geklokt en er achteraan een bordje heerlijke nasi van fantastische rijst. Nu richting Guesthouse, morgen weer een dag. 

Selamat Malan

Kota Kinabalu

 "The Grand Old Lady", de eerste olie boortoren van Miri.

Vanmiddag hebben nog we een vlucht naar Kota Kinabalu of, zoals in de volksmond KK. Dus tijd om nog een wandeling te maken in Miri. We hebben op de kaart iets gevonden van "Fun Park" dat aan de noordzijde van de stad ligt en gaan kijken of daar nog wat te beleven is. We passeren een grote moskee met een prachtige tuin en gaan daar eerst maar eens een kijkje nemen. 

We doen netjes onze schoenen uit maar voor de rest ben ik er eigenlijk niet op gekleed.
Maar er is altijd wel iemand die je te hulp schiet en ik krijg dan ook een mooi kleed om dan zijn mijn benen keurig bedekt. Renée heeft altijd een pareo bij zich en kent dat probleem niet.De pareo kan zowel voor hoofd, schouders al benen gebruikt worden al naar gelang de regels van het land of de religie. We mogen nu de moskee in om foto's te maken en rond te kijken.

Daarna zien we een klein zaaltje waar koffie en thee geschonken wordt. Op de vraag of we ook iets kunnen drinken worden we van harte uitgenodigd. Terwijl een jongeman koffie en thee haalt beginnen we een praatje met de mevrouw die het hier runt. Ze wil gelijk met ons op de foto wat overigens heel veel mensen doen. 

We worden vaak gevraagd om even mee te poseren en voelen ons dan ook soms een filmster. (zijn we ook :)
Ook de geestelijk leider van de moskee komt er aan. Hij draagt een T shirt van Korea.
Als we hem vragen of hij daar vandaan komt lacht hij. Nee van mijn moeder gekregen die is gisteren terug gekomen van Korea en heeft dit voor mij meegebracht. Ook vertelt hij nog een verhaal dat hij onlangs in Istanbul was en een bezoek bracht aan de plaatselijke voetbalclub Besiktas in zijn Galatasaray shirt en dat dit hem op een groot boe geroep kwam te staan. Ook de Iman wil graag met ons op de foto.

We voegen elkaar toe op Facebook, het is altijd leuk om spontane en gastvrije mensen te ontmoeten.

Bij aankomst in KK is het even zoeken naar ons onderkomen. Ook de taxichauffeurs gaan in overleg waar het kan zijn. Na een minuut of vijf zijn ze er uit. Een klein mannetje die ons richting het centrum rijdt praat honderd uit en hij kijkt meer naar ons als op de weg en dat levert nog wel eens onverwacht en zeer plotseling remmen op zodat ik het gevoel krijg steeds gelanceerd te worden vanaf de achterbank. Het is ook heel erg druk in verband met een vrij weekend. Het is maandag 1 mei en dat is hier een vrije dag. Na een klein half uur hebben we het Swiss Guesthouse gevonden.
Het blijkt dat we niet helemaal in het centrum zitten en onze kleine man zegt dat we hem altijd mogen bellen als we naar het centrum willen. We bedanken hem hartelijk en nemen zijn aanbod in overweging. Het inchecken gaat snel en een zoontje wordt gevraagd de zware rugzak van Renée boven te brengen.(Maar Renée kan dat heel goed zelf, het jongetje is te klein voor die zware rugzak vindt ze.)
We pakken wat spullen uit en gaan daarna de stad in naar het Waterfront, de "place to be" zegt men. 

Ook gaan we de taxi dienst Uber uitproberen. Ik heb de app op mijn telefoon alleen snap ik het gebruik nog niet helemaal. We roepen de hulp in van de mevrouw achter de balie en zij gaat voor ons wat regelen. Met vijf minuten staat er een nieuw klein autotootje met een lief klein dametje die ons naar het centrum brengt.
Als we nog meer uitstapjes willen maken kan ze wel wat regelen zegt ze en dat knopen we goed in onze oren.

Als we bij het Waterfront aankomen worden we gedropt bij gelijk het duurste stukje met zeer decadente restaurants. We kijken met een schuin oog op de prijslijsten en zien gelijk dat wij hier verkeerd zijn, maar het uitzicht is prachtig. We lopen nog een stuk door en zien dan de Night Market waar het heel gezellig is en de prijzen vele malen beter. 

We besluiten in een van de vele eetstalletjes een lekkere mihoen met kip te eten met een lekker mango sapje. 

Doordat we afhankelijk zijn van WiFi hebben we niet constant een internetverbinding en moeten dan maar gokken dat we een rondjes rijdende taxi vinden. Dat lukt nog redelijk snel maar ook hier het probleem: Waar is dat Guesthouse? De chauffeur belt met de centrale en geeft de telefoon aan mij. Ik noem het hele adres. De chauffeur kijkt verschrikt en zegt:" Dat kan niet voor 10 RM dat kost 20 RM. Dat vinden we geen probleem. We worden voor € 4,40 de hele stad doorgereden.
Bij het Guesthouse is alles rustig en wij gaan ook gelijk met de kippen op stok.

                                                                                      Selamat Malan