Gunung Mulu National Park
Vandaag
gaan we naar de grootste Caves van de wereld. Als de informatie juist is wonen
hier meer dan 3 miljoen vleermuizen die tussen 17.30 en 18.30 uur massaal uitvliegen.
Dit spektakel willen we niet missen en ook het natuurgebied is van
ongekende schoonheid. We blijven een nacht in een soort B & B.
De vlucht naar Mulu duurt 25 minuten en we vliegen met een kleine Twin Otter.
Aan
boord krijgen we een pakje chocolademelk.
Op het vliegveld
is het even zoeken naar iemand met een bordje "Thomas". Na twee
minuten vinden we Diana. Zij haalt ons af en brengt ons naar ons onderkomen.
Daar worden we zeer vriendelijk ontvangen door het echtpaar dat de B & B
runt. Het zijn James en Brenda. Ze hebben wel Europees klinkende voornamen,
maar een Chinees uiterlijk. Waarschijnlijk zijn hun echte namen voor de
gemiddelde toerist niet uit te spreken.
We
kunnen gelijk naar de kamer en daarna aan de thee bij Brenda. Zij legt
precies uit hoe we het beste onze tijd kunnen indelen. Vandaag eerst de
Canopy walk, dat is een wandeling van ongeveer anderhalf uur en daarna een
bezoek aan de Deer & Lang Caves. Als we geluk hebben dan komt rond 17.30
uur de horde van 3 miljoen vleermuizen tevoorschijn op zoek naar een lekkere
maaltijd.
Als we
het programma hebben doorgenomen brengt Diana ons weer terug naar de
ingang van het park. Hier kunnen we alle evenementen boeken en gelijk 's
middags beginnen.
Na de
lunch gaan we op weg voor de Canopy walk.(hangbruggen) We zijn met z'n vieren en een
gids is vijf. De twee dames die aansluiten komen net hijgend van een
bezoek aan een waterval.
En dan
nu gelijk door naar de Canopy walk is wel een dingetje voor de dames. Ze
brengen de nodige kilo’s op de weegschaal en een van hen heeft ook nog
hoogtevrees. Geen lekker vooruitzicht voor de hoog in de bomen gemaakte
slingerbruggetjes.
Maar de Engelse humor van de twee dames blijft onaangetast
en de gids moet er dan ook flink aan geloven. We hebben veel lol met
elkaar en de ooohs en aaahs zijn niet van de lucht.
Om half
3 sluiten we aan bij een andere groep en gaan op weg naar de Deer & Lang Cave. Dit is een klein uurtje lopen en dan staan we aan de ingang van de Lang Cave. Een immens grote grot waar, door middel van bruggetje en paadjes een waar netwerk is ontstaan. Het is dan ook zaak een beetje in de buurt te blijven van onze gids, die al snel met een sappig verhaal komt dat ze al jaren op zoek zijn naar een man die op eigen initiatief was gaan klimmen en klauteren in de grot en tot nu toe niet gevonden is.
De volgende grot, de Deer Cave is, zo beweert men, de grootste ter wereld. Binnenin is het drie keer de grootte van het Weymbly stadion. Alleen de uitgang naar buiten heeft al een opening in hoogte van zo'n 300 meter.
En hier moeten dan zeker 3 miljoen vleermuizen hun huisvesting hebben. Wij kunnen ze met het blote oog niet vinden tegen het kolossale plafond van de grot, maar ruiken ze wel! Het is een aceton achtig luchtje. Goed tegen de verkoudheid denk ik. Zeker anderhalf uur zijn we binnen geweest voor we naar de plaats gaan waar we het uitvliegen kunnen zien. Het is hier al wat drukker door mensen die hier gisteren ook waren. Als het regent komen de beestjes niet naar buiten en gisteren schijnt het heel hard geregend te hebben. Dat komt in deze tijd van het jaar regelmatig voor dus hebben we veel geluk volgens de gids.
Het is net als overal, waar wat te zien is willen de laatkomers de beste plaats en dat levert bij sommigen geen applaus op. Zij zitten al een uur met de camera in de aanslag en dan gaat er plots iemand zo voor je giechel staan en kijkt ook nog verongelijkt als je er wat van zegt. Wat wel gezegd moet worden is dat de meeste van deze figuren een Europees uiterlijk hebben. Aziaten hebben we nog niet veel kunnen betrappen op dit gedrag. En dan gebeurt het echt. Na 45 minuten wachten komt de eerste golf vleermuizen de grot uit vliegen. Daarvan wordt een heel klein deel weggevreten door roofvogels maar dan heeft de rest ook vrij spel. De ene golf vleermuizen na de andere komt de grot uit. Ze maken mooie figuren in de lucht.
Als we uitgekeken zijn lopen we de 3 km terug naar de uitgang waar we een afspraak hebben dat Diana ons weer komt halen. Vlak naast onze B&B heeft zij een piepklein eetstalletje waar we kunnen komen eten. Ze staat zelf in de keuken, nou ja keuken; het is een gasfornuis met een klein aanrecht en een bbq. Meer is het niet.
Er staan 4 tafels met banken en 4 stoelen aan een geïmproviseerde bar, bestaande uit een smalle tafel tegen het aanrecht. Er is nog een plekje op een bank naast een stel die we al vaker gezien hebben. Ze schikken meteen een stukje in zodat wij er naast kunnen gaan zitten. Mevrouw begint direct in perfect Engels een praatje. Als Thomas vraagt waar ze in GB wonen zegt ze tot onze verbazing dat ze Duitsers zijn en dus in Duitsland wonen. We zetten de conversatie voort in het Duits.
Diana heeft intussen de bestelling opgenomen en eerst krijgt de Duitse haar eten. Na een poosje blijken haar man en ik hetzelfde besteld te hebben en dus krijgen wij daarna alle twee ons bord. Thomas moet nog een poosje wachten op zijn bestelde soep, want in zo'n klein keukentje kun je niet anders dan per persoon het eten klaar maken.
Ineens bedenkt Diana dat ze nog servetten moet geven. Er wordt een wc rol op tafel gezet en daarmee mogen we onze mond afvegen!
Als Thomas om de rekening vraagt doet hij dat in het Duits en gek genoeg begrijpt niemand hem.
Als hij het in het Engels probeert begrijpen ze hem wel!
Inclusief het drankje zijn we RM 28 armer (€ 6,50)
Het was een slopende, maar onvergetelijke dag.
Mulu National Park is echt een aanrader!!
Selamat Malan
