Precies om 8.00 uur staat onze taxi voor de deur. De taxi chauffeur doet zijn uiterste best om snel de stad uit te komen omdat we om 9.00 uur bij de start van het voeren van de Orang Oetang willen zijn in het Semenggoh wildlife center.
De verkeerslichten nemen de nodige tijd in beslag en natuurlijk staan ze allemaal op rood als wij aankomen rijden.
Toch zijn we gelukkig op tijd en zelfs nog een van de eersten. De chauffeur informeert nog snel bij een van de mensen van het park hoeveel apen hij verwacht. Waarschijnlijk 4 of 5. De jungle is 653 ha. en er leven 28 Orang Oetangs, waarvan 19 in deze jungle geboren.
De dierenverzorger wijst naar boven en ineens zien we in de verte een van de Orang Oetangs richting de voederplaats slingeren. Op de voederplaats zijn trossen bananen en papaja's neergelegd.
Of ze het erom doen lijkt het wel, ze blijven stug met hun rug naar het muisstille publiek zitten.
Na 20 minuten worden we allemaal uitgenodigd om mee te gaan naar een volgende voederplaats.
Daar hebben we geluk. Een moeder met jong komt aangeslingerd en kijkt regelmatig nieuwsgierig naar het publiek. Weer wordt een mand met bananen neergezet en de dames moeten snel zijn, want de eekhoorns liggen op de loer!
Ook zij hebben er zin in en slingeren van boom naar touw en van tak naar het lekkers.
Ze hebben er alle tijd voor en wij kunnen mooie foto's maken.
Dan worden we verzocht terug te gaan naar waar we begonnen waren waar we nog in het informatiecentrum kunnen lezen waarom de Orang Oetangs gevoerd worden terwijl ze in het wild leven. Het stuk jungle van 653 ha. blijkt qua voer net iets te klein voor de populatie en alleen als ze honger hebben komen ze naar de voederplaats toe. Je kunt dus ook de pech hebben dat er niet een komt en wij hebben toch 4 volwassen dieren en 2 jongen gezien!
Zeer imponerend om ze in de vrije natuur te zien.
We verlaten het wildlife centrum en rijden een uur verder naar het Annah Rais Longhouse. We worden ontvangen door een paar vriendelijke dames die ons meteen een borrel aanbieden.
Het is rijstwijn gemaakt van rijst met een scheutje gin. Maar goed dat het kleine glaasjes zijn, want het is al een poosje geleden dat we ontbeten hebben. Een tweede glaasje slaan we vriendelijk af.
Er zijn niet zo heel veel mensen, de meeste kinderen van bewoners moeten nog komen. Zij zijn vaak weggetrokken naar de stad, maar komen in het weekend bij hun ouders op bezoek.
We lopen over dikke gespleten bamboe scheuten die ieder jaar vervangen moeten worden. Omdat er steeds minder bamboe verbouwd wordt stappen mensen over op houten planken.
Iedereen is druk met allemaal klusjes. De een maakt een soort kroepoek van rijst blaadjes en vooral ook peper drogen en malen is een favoriet klusje.
Alle mensen zijn erg goed aanspreekbaar, we kunnen vragen wat we willen en krijgen zo goed mogelijk antwoord, mits ze de Engelse taal machtig zijn.
Er zijn twee Longhausses, gescheiden door een rivier en de meeste zijn nog steeds bewoond. Na het eerste gedeelte steken we de rivier over en komen in een wat luxer deel.
Hier krijgen geen rijstwijn maar een heerlijk flesje water bij een mini kruidenierswinkeltje.We krijgen gelijk uitleg hoe papaja gekweekt en daarna verwerkt worden. Steeds valt de gastvrijheid van deze mensen op. Even later komen we in contact met een mevrouw die ook in Nederland is geweest; in Goes en in Groningen, lekker dicht bij elkaar. Zij vertelt heel veel over deze Longhousses. Haar ouders zijn allebei hier geboren. De een aan de ene kant van de rivier en de ander aan de andere kant.
Op bezoek gaan bij elkaar ging met een bamboevlot, daar werd de rivier mee over gestoken want een brug was er nog niet.
We genieten echt van de sappige verhalen. Onze chauffeur heeft al een paar keer op zijn horloge en angstig naar ons gekeken dat we wel heel veel vragen hebben. Hij ziet zijn lekkere "prakje", dat we gaan eten in zijn favoriete mihoentent, aan zijn neus voorbij gaan want om twee uur sluit de tent. We maken nog een klein praatje met een van de oudste bewoners, een dame van 88 jaar en nemen dan hartelijk afscheid en gaan met gezwinde spoed richting mihoen.
Het was een geweldige beleving om hier rond te kijken.
Selamat Malan
